Armando’s successen als beeldend kunstenaar en schrijver begonnen in Berlijn, waar hij zich in 1979 vestigde, in de tijd dat de Muur onaantastbaar leek. In deze bundel doet hij verslag van zijn zoektochten naar plekken van herinnering, en van zijn ontmoetingen met inwoners die de oorlog hebben meegemaakt en de deling van de stad in Oost en West aan den lijve ondervinden. Wie nu Berlijn bezoekt ziet een hippe, moderne stad die het verleden van zich lijkt te hebben afgeschud. Maar de geschiedenis laat zich niet wegdenken. Armando’s gesprekspartners uit de jaren tachtig getuigen ervan – het lijkt welhaast onbewust. Ze huichelen en praten eromheen, maar als hij doorvraagt komen hun herinneringen boven: aan het naziregime, aan de oorlog, aan de naoorlogse ontnuchtering. Armando luistert en noteert, schijnbaar zonder te oordelen.