Drie jaar geleden vertrok zeezeiler Henk de Velde uit Nederland voor de 'onmogelijke reis' door de minst bevaren route ter wereld, boven Siberië langs. Hij kreeg te maken met de Russische bureaucratie en moest zijn route omleggen. Alleen door zijn doorzettingsvermogen kreeg hij het toch voor elkaar om vanaf de Bering Straat door de IJszee terug te zeilen naar Nederland. Het ijs hield hem halverwege tegen. Hij moest overwinteren in Tiksi, een pooldorp aan de Laptev Zee. In plaats van de Campina op de wal te zetten om zo de winter uit te zitten, verkoos hij om zich met zijn boot vast te laten vriezen in Tiksi Buhta. Een hachelijke onderneming volgens de Russen. Hij moest zijn schip verdedigen tegen de elementen met ijsbijl en kettingzaag en had een bijna fatale ontmoeting met een ijsbeer. Een bevlogen mens, een geboren zwerver, een avonturier die zijn grenzen kent, een mens die de eenzaamheid verkiest boven de samenleving. Henk de Velde, bekend om zijn bijzondere avonturen op zee en in het ijs, kan het denken niet laten. Onder briljante sterrenhemels, verlicht door het noorderlicht, dwaalde hij met 50 graden vorst in deze onmetelijk ijzigheid en schrijft over de ijstijd, Dostojevski, het verleden, de toekomst, de tirannie van de voordeur en de eeuwigheid van de grandioze natuur. Hij heeft de moed om zichzelf te zijn.