Het eerder door mij geschreven boek over de euthanasie van mijn moeder en de rol die de Levenseindekliniek had, was de aanleiding om mij te vragen voor een lezing. Door de persoonlijke ervaringen in de eerder gegeven stervensbegeleidingen zag ik het schrille contrast met wat er bij mijn moeder plaatsvond. De uitnodiging voor deze lezing was een mogelijkheid om het gevoelige onderwerp van de euthanasie en de stervensbegeleiding uit te diepen. Er waren veel mensen uit zorginstellingen bij deze lezing aanwezig en ook zij stelden hun vragen. Zo ontstond een avond waarvan de inhoud in dit boekje terug te lezen is.