De gebruiksruimte is de ruimte, die juridisch verdeeld kan worden, voor het veroorzaken van effecten op de fysieke leefomgeving. Het beleidsmatig inzetten van 'gebruiksruimte' door overheden kan in de Omgevingswet van grote toegevoegde waarde worden voor het bereiken van het centrale doel van de wet: een (optimale) balans tussen het beschermen en benutten van de fysieke leefomgeving, in het licht van de doelen die een (decentrale) overheid heeft.
Waarom en hoe kan dit concept daarbij behulpzaam zijn? Daar gaat deze scriptie over. Het onderzoek gaat achtereenvolgens in op de wezenskenmerken van het concept 'gebruiksruimte', de Omgevingswettelijke mogelijkheden en ruimte voor overheden om gebruiksruimte te (her)verdelen in met name omgevingsplannen en de toegevoegde waarde van het concept voor de praktijk. Daarbij komt ook de relatie met algemene beginselen van behoorlijk bestuur aan bod. Deze scriptie legt zo de verbinding tussen conceptueel, juridisch (waaronder wetssystematisch) en empirisch onderzoek. Dat leidt tot een vernieuwend, diepgravend en verhelderend onderzoek naar het beleidsconcept 'gebruiksruimte'.
De constateringen kunnen maar tot één aansporing leiden: gemeenteraad, omarm het concept 'gebruiksruimte' en de visie en werkwijze die daaruit volgt!
Roel Sillevis Smitt is momenteel werkzaam als adviseur omgevingsrecht / Omgevingswet. Dit onderzoek vormt de afsluiting van zijn master Staats- en Bestuursrecht aan de Universiteit Utrecht.
Dit onderzoek is o.a. bekroond met de scriptieprijs publiekrecht van het Instituut voor Bouwrecht.
