John Fante behoort tot de grootste Amerikaanse schrijvers van de 20e eeuw en past in het rijtje van Jack Kerouac, F. Scott Fitzgerald en William Faulkner

‘Wat Fante’s werk zo bijzonder maakt is wat, denk ik, ieder goed boek bijzonder maakt. Hij verheft een onbenullige anekdote tot mythische dimensies.’ Arnon Grunberg

'Het proza van John Fante leeft, bruist, borrelt. In elke zin is iets te doen. Ik lees en dan weet ik het weer. Ja, natuurlijk, zo moet het.' Tommy Wieringa

Henry J. Molise is een broodschrijver in Hollywood, maar had liever een grote literaire carrière gehad. Hij heeft een vrouw, kinderen en een groot huis in Malibu, maar gefrustreerd en cynisch als hij is wil hij het liefst van al alles in de steek laten om een nieuw leven te beginnen in Rome. Dan vinden hij en zijn vrouw een grote, opdringerige zwerfhond, die hun huis niet meer uit wil, en wordt hun gezinsleven op zijn kop gezet. De conflicten van de schrijver met zijn kinderen laaien hoog op en zij verlaten een voor een het huis. Eerst tot grote vreugde van de schrijver, want niets staat zijn plannen nu nog in de weg, maar uiteindelijk stort hij toch in en kan zelfs de hond hem niet meer opvrolijken.

De diverse huwelijks- en generatiecrises die worden veroorzaakt door het beest zijn door Fante met filmische vaardigheid en niet zonder autobiografische oprechtheid samengevoegd tot een droogkomisch hoogtepunt in zijn latere werk.


De pers over het werk van John Fante

‘Maak kennis met de cultheld, een grootheid van het korte en vaak hilarische verhaal.’ DeVolkskrant

‘Nadat ik in korte tijd het complete oeuvre van Fante had gelezen kreeg ik het gevoel de man te kennen. (…) Hij werd een vriend.’ Henk van Straten

‘De beste roman ooit geschreven.’ Charles Bukowski

‘Woest en poëtisch.’ NRC Handelsblad

‘Fante’s werk wordt niet ontsierd door sentimentaliteit en meligheid: hij is scherp, beeldend en echt bijzonder geestig.’ Het Parool

‘Onthutsend en opwekkend.’ De Standaard der Letteren

‘Voor een schrijver van zo’n goddelijk statuur is John Fante schandalig onbekend.’ HP/De Tijd

‘Alleen al de tien openingspagina’s zijn het waard De broederschap van de druif te lezen.’ Algemeen Dagblad