Toon Tellegen heeft de vader van zijn moeder alleen gekend als een oude man met een grote witte baard. Deze Egbert Engberts was Rusland na de Revolutie in 1918 ontvlucht en zat barstensvol verhalen: sombere, weemoedige maar vaak ook grappige en bizarre herinneringen aan zijn oude leven.
Op een plank had hij een doos staan waar ‘vleugels’ op stond, en af en toe mocht de kleine Toon met hem meevliegen over het uitgestrekte Rusland. Dan vertelde hij dat de Russen elf woorden hebben voor ‘schuld’ en sprak hij over de niezende neushoorn die door het Winterpaleis van de tsaar denderde.
Toon Tellegen bracht alle verhalen die zijn Russische grootvader hem vertelde, of had kunnen vertellen, samen in een liefdevol eerbetoon.