‘Ellens machines piepen ook, maar anders. Regelmatig, en zacht. Geen piepjes om de aandacht te trekken zoals die uit de kamer hiernaast, maar meer kleine geheugensteuntjes, om ons erop te wijzen dat ze nog steeds leeft.'
Sinds zijn vrouw in coma ligt en zijn carrière nagenoeg ten einde is, wordt Oscar van Bohemen, ooit net als zijn vader een gevierd psychiater, geconfronteerd met vragen waar hij nooit eerder over na heeft hoeven denken. Zo blijkt hij eigenlijk maar weinig te weten van zijn echtgenote, en moet hij leren om naast zijn huis ook zijn dagelijkse leven met stiefdochter Sophie te delen. En dat alles in een wereld die zich steeds minder van hem aan lijkt te trekken. Gevangen tussen patiënt, stiefdochter en vrouw, onderzoekt Oscar het verleden van zijn echtgenote en vindt hij in de sportschool zijn ‘kwijtgeraakte’ lichaam terug. En juist wanneer hij in het ziekenhuis op het punt staat definitief afscheid te nemen van zijn vrouw, moet Oscar nog één keer heden en verleden met elkaar zien te verbinden.
Met een ongekend inlevingsvermogen en een verrassend gevoel voor humor beschrijft Daan Heerma van Voss een man van middelbare leeftijd die van het leven steeds weer iets anders krijgt dan hij in gedachten had.