‘Ongebruikte kansen! Een symbool van ons eigen leven, jonge vriend!’

‘Kent u dat? Men wordt onheus bejegend, doch blijft sprakeloos. Van woede, dat spreekt. Een poosje later schiet u dan die juiste, kernachtige opmerking te binnen, maar dan is het te laat. Of men heeft iemand door onzorgvuldig handelen benadeeld, en zou dat graag goedmaken. Er zijn, kortom, redenen genoeg om te wensen dat men, met de kennis van nu, naar het verleden zou kunnen teruggaan om alsnog het juiste te doen. In dit biografische werk kunt u kennisnemen van de verschrikkelijke gevolgen die deze onschuldige, uit nobele bedoelingen ontsproten wens heeft wanneer zij vervuld wordt. Het verleden dat men tweemaal beleeft, moet men dubbel dragen, omdat gedane zaken geen keer nemen. Men hoeft niet naar het verleden terug te gaan om fouten goed te maken. Daar is het heden voor. Zelfs ik moest eerst gelouterd worden om dat te beseffen. Als ik het eerder had geweten en ik kon het nog eens overdoen, zou ik eh...’
– zo raadde de heer O.B.B. te R. ons telefonisch aan