Franz Kafka (Praag, 3 juli 1883 - Kierling, 3 juni 1924) was een Duitstalige schrijver die wordt gezien als een van de belangrijkste auteurs van de twintigste eeuw. Zijn werk kreeg vooral na zijn dood een grote invloed op de westerse literatuur. Kafka zelf vond dit verhaal niet publicabel, Toch werd 'Het proces' na zijn dood door een vriend gepubliceerd. In de top-100 van de meest gewaardeerde boeken van de 19e-eeuw van Le Monde, staat het op de 3e plaats. Het behoort tot de drie beste boeken ter wereld. Het is niet verstandig voor iemand met een bipolaire stoornis om dit boek te lezen. Leest de depressieveling het tijdens een up-periode, dan zal die weer vroegtijdig in de down-fase belanden. Meneer K., een dertiger die een hoge positie heeft bij een bank, krijgt op morgen, in plaats van ontbijt op bed, een politieman in burger naast zijn bed en op de overloop staat er nog een. Hij wordt gearresteerd, maar toch mag hij gewoon vrij rond blijven lopen. Wat heeft hij misdaan? Hij weet het niet en de agenten weten het ook niet. K. blijft vol zelfvertrouwen zijn toekomst zien. Pas nadat zijn oom, duidelijk een ADHD-er, hem bijna met geweld meeneemt naar een schoolvriend, een advocaat met Hitleriaans trekje, verandert er veel. Als een zware steen ligt het aankomende proces op K.'s maag. De advocaat werkt meer tegen dan mee. Titorelli, een kunstschilder die rechters portretteert, adviseert hem beter dan de advocaat, maar ook dat heeft geen effect. Tijdens een bezoek aan een Kathedraal ontmoet hij de aalmoezenier van de gevangenis. Deze man, zal de lezer vermoeden, is uit een psychiatrische inrichting ontsnapt. Het verhaal speelt zich altijd af in het duisternis. Buiten regent het of kun je door de mist geen hand voor ogen zien. In een grote ruimte brandt er slecht een kaarsje. Toch zijn er ook passages waarom de lezer zal lachen. Zoals het advocatenbeen dat zichtbaar is aan de zolder van de wachtkamer bij het gerecht.