Is moederliefde een instinct dat voortkomt uit een ‘vrouwelijke natuur’ of is het grotendeels een kwestie van sociaal gedrag, dat varieert al naargelang het individu, de tijd en de gebruiken? Dat is de inzet van het historische onderzoek dat Élisabeth Badinter in de jaren tachtig publiceerde: ze observeert de evolutie van het moederlijk gedrag gedurende vier eeuwen en stelt vast dat toewijding aan het kind ontstaat – of niet. Tederheid bestaat – of niet. De onthulling dat hét moederinstinct niet bestaat, maar moederliefde onvoorspelbaar is, lokte bij verschijnen hevige reacties uit: sommigen zagen het als een afwijking die het begrip natuur op onverantwoorde wijze ter discussie stelde; anderen vonden het een ware bevrijding, een kans op een beter begrip van het moederschap en een erkenning van de veelheid van vrouwelijke ervaringen.