In Zeven vette jaren doet Etgar Keret op tragikomische wijze verslag van zeven jaren van zijn persoonlijk leven, die samenvallen met de eerste levensjaren van zijn zoon Lev.
De Israëlische samenleving is in ieder verhaal voelbaar: of het nu gaat om zijn ouders, die de Holocaust hebben overleefd; zijn zus, die met haar elf kinderen in de meest orthodoxe buurt van Jeruzalem woont; of om zijn door hem verafgode broer, die pleit voor de legalisering van softdrugs en een volleerd olifantenfluisteraar blijkt te zijn.
Met deze verhalen op het kruispunt van journalistiek, autobiografie en fictie, slaagt Keret erin om via de microkosmos van zijn eigen leven een indringend, ontroerend en toch humorvol beeld te geven van het huidige Israël.