Dat je een broodje mag eten met Paolo Giordano. Dat je zijn nieuwe boek al hebt mogen lezen voordat het uitkwam. En dat je daar dan anderhalf uur lang met hem over mag praten.

Ik verslond het. En het boek verslond mij. Vanaf de eerste bladzijde voelde ik dat het boek met een enorme toewijding is geschreven. Het leest gemakkelijk, maar ondertussen daagde het me voortdurend uit: de levens en gebeurtenissen grijpen als tandwielen in elkaar, het verhaal rolt en draait, en na het prachtige, ronde einde bleef ik buiten adem achter met die ene zin in mijn hoofd: 'Komt er ooit een moment dat we kunnen zeggen dat we de waarheid over iemand weten?'

Ik gelóóf in dit boek. Het is wat pittiger dan De eenzaamheid van de priemgetallen. Het is ook een boek waar je even lekker je tanden in kunt zetten, en de beloning is groot. Ik weet zeker dat heel veel lezers het, net als ik, helemaal in hun hart zullen sluiten.

Lees de inhoudsbeschrijving hier of bestel direct: De hemel verslinden - Paolo Giordano, vertaald door Mieke Geuzebroek en Pietha de Voogd.