Gewoontes zijn geruststellend. Ze maken het leven voorspelbaar en vertrouwd. Het voorkomt stress als de omstandigheden in je dagelijks leven niet te veel afwijken van de norm. Maar er schuilt ook iets venijnigs achter dat verlangen naar het gewone. Politici spreken graag over de gewone man en mensen die ‘gewoon’ moeten doen of anders wegwezen. De gewoonte wordt dan een keurslijf, een poging een verloren verleden te herstellen, een manier om anderen op kwaadaardige toon de les te lezen. In dit boek zetten de sociologen Menno Hurenkamp en Jan Willem Duyvendak hun vraagtekens bij de gewoonte om het gewone op te hemelen. Maar ze kijken ook naar de pogingen om het gewone te ontmantelen, die verrassend genoeg van zowel extreemrechts als radicaal-links komen.
'Hurenkamp en Duyvendak ontdoen "de gewone Nederlander" voor altijd van zijn onschuld. Verplichte kost voor iedereen die hedendaagse maatschappelijke spanningen wil begrijpen en helpen verminderen.' – Evelien Tonkens
'Een veelzijdige en diepzinnige duiding van dat Nederlandse parool bij uitstek: ‘"Gewoon. Doe maar gewoon."' – Stephan Sanders
