Tot en met de vierde ging alles eigenlijk vanzelf maar sinds ik in de vijfde zit is er een hoop veranderd.
Volgens mijn mentor heb ik TE lange tijd TE hard gewerkt en volgens mijn moeder ben ik TE perfectionistisch.
Jajaja.
Dat is een van de grootste nadelen van volwassenen: ze denken altijd beter te weten dan jijzelf wat er met jou aan de hand is. Daarbij vergeten ze voor het gemak maar even dat tachtig procent van ons leven zich afspeelt buiten hen om. En dat ze dus meestal geen flauw idee hebben. Dat laatste ligt ook een beetje aan ons. Want wij vertellen niks.
Maar dan nog.
Er zijn dingen die je niet kan vertellen. Aan niemand.
Over liefde bijvoorbeeld.
En hoe stom je bent geweest.

Er is geen vorm waarin ik pas is bekroond met De Gouden Lijst.